Zespół pałacowy na sprzedaż

Przedstawiamy Państwu ofertę sprzedaży zespołu pałacowego z częścią parkową. Obiekt ten jest po gruntownej modernizacji, obecnie w obiekcie tym mieści się restauracja z częścią hotelową. Powierzchnia użytkowa obiektu to 1650 m2.
Parter budynku:
Restauracje dla 120 osób – z możliwością zwiększenia ilości miejsc do 140 osób.
sala balowa o powierzchni 70 m2 z wyjściem na taras
sala bankietowa o powierzchni 50 m2 z wyjściem na taras
sala herbowa o powierzchni 50 m2
sala kredensowa o powierzchni 20 m2
kawiarnia z barkiem i zapleczem o powierzchni 20 m2
oranżeria o powierzchni 30 m2
w pełni wyposażone zaplecze kuchenne
wiatrołap
apartament (pokój dzienny, 2 sypialnie, gabinet, kuchnia, łazienka, toaleta) o powierzchni 100 m2
Piętro budynku:
Hotel :
11 pokoi gościnnych dwu i trzy osobowych z łazienkami
Budynek jest w doskonałym stanie technicznym, jest na bieżąco konserwowany. Centralne ogrzewanie zasila kotłownia olejowa, dodatkowo wnętrze ozdabiają dwa stylowe kominki.
Obiekt jest monitorowany, zainstalowany został również system alarmowy z powiadomieniem.
Położenie
Województwo: wielkopolskie
Powiat: ostrowski (wielkopolski)
Gmina: Raszków
Miejscowość: Bugaj
Odległości:
Poznań – 103 kilometry
Wrocław – 121 kilometrów
Łódź - 150 kilometrów
Rys historyczny
Bugaj, jako majątek ziemski był wymieniony w 1789 r. jako własność generała Augusta Gorzeńskiego.
W 1835r. dobra Bugajskie kupił baron Henryk v. Kottwitz a następnie Ludwig Bandelow.
W 1866 r. majątek odziedziczył jego syn Artur i żona Józefina Bandelow z Unruhów.
Od 1879 r. do 1890 r. Bugaj należał do Fryderyki Bandelow baronowej v. Kottwitz.
W 1890 r. majątek kupił hrabia Józef Czarnecki herbu Prus III i odtąd był on w rękach rodziny, aż do 1939 roku.
Na początku lat 20 XX w. majątek odziedziczył Zygmunt Czarnecki a po nim wdowa Izabela z Potockich.
W czasie II wojny światowej w Bugaju mieszkał przesiedlony z Łotwy bron Wiktor von Viffenhof.
Po wojnie majątek podzielił losy innych polskich dworów.
Zdewastowany i zrujnowany przez kolejnych powojennych właścicieli trafił w 2008 r. w ręce Anny i Włodzimierza Podonowskich herbu Łodzia.
Pałac wybudowano w miejscu dworu będącego dawniej siedzibą szlachecką. Autor projektu przebudowy, nie jest znany. Przypuszczalnie należał do kręgu uczniów Z. Zawadzkiego (projektanta Dobrzycy) Powstał on na początku lat 20 XX w., prawdopodobnie wg projektu,letniej rezydencji poprzedniego właściciela Dobrzycy,gen. Augusta Gorzeńskiego. Józef Czarnecki właściciel dóbr Dobrzyckich, rozbudował dwór o wyższy człon północny uzyskując rezydencję o bardzo klasycystycznej formie. Elewacje były tynkowane i wsparte na kamiennym cokole. Kondygnacje korpusu północnego rozdzielone zostały profilowanym gzymsem kordonowym. Północna fasada została zaprojektowana w układzie pięcioosiowym, symetrycznym. Znajdowały się tam dekoracje sztukatorskie, herby właścicieli ( Prus III i Pilawa ).
Środkowa część zwieńczona została attyką z wazonem. Wejście główne stanowiła wnęka,sklepiona konchowo i ujęta w parę kolumn. Symetrycznie po dwóch stronach bryły od wschodu i zachodu były dwie przybudówki z tarasami widokowymi. Budynek w nowym kształcie litery „L” posiadał,na połączeniu dwóch skrzydeł, dwukondygnacyjną salę balową,przykrytą kopułą. Od strony południowo- zachodniej znajdował się półokrągły taras przylegający do sali balowej. W części wyższej układ wnętrz reprezentacyjnych był symetryczny. Na osi znajdowała się nisza wejściowa, hol z drewnianym wiatrołapem i dwukondygnacyjna sala balowa. Symetrycznie po wschodniej i zachodniej stronie zaprojektowane zostały dwie sale. W jednej z nich, jadalnia z drewnianym sufitem kasetonowym, z malowanymi przez żonę Zygmunta Czarneckiego,herbami szlacheckimi rodziny Potockich. Reprezentacyjny charakter budynku podkreślały od wschodniej i zachodniej strony, przybudówki z tarasami. Znajdowały się tam oranżeria i kredens. W korpusie głównym na piętra prowadziły drewniane dębowe schody.
Obiekt wpisany jest do księgi zabytków
Zespół:pałacowy, nr rej.: 455/A z 16.07.1988

Park krajobrazowy.
Założony w pierwszej połowie XIX w., zajmował 4,18ha, a wraz z sąsiednim kompleksem leśnym – 10,81 ha.
Do parku prowadziły dwa wjazdy od strony wschodniej. Pierwszy wjazd łączył pałac z folwarkiem.
Zachowały się przy nim dwa murowane słupy bramy z furtką zwieńczone kulą i wazonem.
Drugi wjazd prowadził aleją lipową z Koźmińca pod główny podjazd i wejście do pałacu. Wśród starodrzewia najliczniej występowały lipy drobnolistne, dęby szypułkowate, dęby czerwone, modrzew europejski, jesiony, graby i świerk pospolity o walorach pomnikowych. W części leśnej znajdował się staw,w kształcie karpia, który gromadził wodę z układu rowów melioracyjnych, a jednocześnie był ozdobą założenia parkowo – leśnego.

Opis pałacu pochodzi ze strony:
Istnieje możliwość wynajęcia całego obiektu.