Nowogrodzka 6A - Warszawa

Nowogrodzka to jedna z najdłuższych warszawskich ulic. Została wytyczona w drugiej połowie XVIII wieku na potrzeby istniejącej w tym miejscu jurydyki Nowogrodzkiej, od której pochodzi jej nazwa, nadana oficjalnie w 1770r. Prawdziwy boom budowlany nastąpił na Nowogrodzkiej w latach 90. XIX w., gdy zaczęły powstawać wysokie domy (3-4 piętra) o bogatym wystroju, z oficynami wokół dziedzińców. W ostatnich latach przed I wojną światową wzniesiono kilka wielkich kamienic (często po 6 pięter) o wczesnomodernistycznych elewacjach. Niezmieniony układ funkcjonalno-przestrzenny kamienicy pod numerem 6A to właśnie ślad z okresu rozbudowy ulicy i tej części Śródmieścia w pierwszej dekadzie XX wieku. Budynek wzniesiony w latach 1911-12 zaprojektował Karol Bagieński.

W 1911 r. właścicielami kamienicy byli Władysław i Maria Denkel, którzy w 1918 r. odsprzedali ją Stefanowi Budzińskiemu. Po jego śmierci dom przeszedł na własność jego dzieci. W 1925 r. część udziałów odsprzedano Franciszkowi i Damazemu Sobolom. W 1929 r. współwłaścicielką części została także Feliksa Kijasowa. Siedmiokondygnacyjna kamienica z dziedzińcem zamkniętym z trzech stron oficynami przetrwała wojnę. Przeszła następnie na własność Skarbu Państwa, jako że nieruchomość ta leżała na obszarze objętym działaniem tzw. dekretu Bieruta dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy. Kilkunastu spadkobierców dawnych właścicieli odzyskało ją dopiero w lipcu 2009 r., gdy Prezydent m.st. Warszawy orzekł na ich rzecz o ustanowieniu na lat 99 prawa użytkowania wieczystego. Cztery lata później nieruchomość – w stanie wolnym od wszelkich roszczeń, praw i obciążeń osób trzecich - nabyła od nich Fenix Group.

W czasie wojny poważniejszemu uszkodzeniu uległa jedynie elewacja. W dużym stopniu zachowały się wnętrza wraz z wyposażeniem, jak np. piękne drzwi drewniane, stolarka okienna w mieszkaniach i na klatkach schodowych, piece kaflowe z dekoracyjnymi zwieńczeniami, posadzki drewniane, sztukaterie sufitowe. Przetrwały także dekoracyjne kute balustrady balkonów i schodów, jak również secesyjne detale i płytki ceramiczne w przejeździe bramnym.